Facebook Instagram Linkedin

Fenotypowanie choroby otyłościowej jako wstęp do personalizowanej farmakoterapii o wysokiej skuteczności

Rozpoznawanie otyłości

25-03-2025

1/2025

Choroba otyłościowa, będąca jednym z najpoważniejszych wyzwań współczesnej medycyny, ma złożoną patogenezę, której zrozumienie jest kluczowe dla skutecznego leczenia. Tradycyjne metody leczenia często nie przynoszą oczekiwanych rezultatów, co skłoniło badaczy do poszukiwania bardziej precyzyjnych, spersonalizowanych podejść. Przełomowe badania z Mayo Clinic wskazują, że personalizacja terapii, oparta na identyfikacji fenotypu otyłości, może znacząco zwiększyć jej skuteczność. Na podstawie czterech głównych fenotypów – „głodny mózg”, „głód emocjonalny”, „głodne jelita” oraz „wolne spalanie” – możliwe jest dopasowanie odpowiedniej farmakoterapii, co daje niemal dwukrotnie lepsze wyniki w redukcji masy ciała. Artykuł przedstawia szczegóły tego przełomowego podejścia, które może stać się fundamentem nowoczesnego leczenia otyłości.


Wstęp

Choroba otyłościowa ma złożoną patogenezę, która w ostatnich latach jest przedmiotem intensywnych badań. Z praktycznego punktu widzenia bardzo ważne jest określenie fenotypu choroby u danego pacjenta, co pozwala nie tylko zidentyfikować główną przyczynę narastających zaburzeń metabolicznych, ale przede wszystkim zastosować odpowiednie leczenie. Taka personalizacja terapii związana jest z wysoką skutecznością w zakresie redukcji masy ciała. Badacze z Mayo Clinic, USA, zaprojektowali i przeprowadzili badanie, którego celem było wyodrębnienie czterech grup chorych różniących się dominującą przyczyną, która prowadzi do choroby otyłościowej. Następnie analizie poddano skuteczność zastosowanej personalizowanej interwencji terapeutycznej. W tym celu dokonano pomiaru składu ciała, spoczynkowego wydatku energetycznego, analizie poddano sytość, nasycenie, zachowania żywieniowe oraz aktywność fizyczną. Czas obserwacji wynosił 12 miesięcy. Badaniom mającym na celu sklasyfikowanie fenotypu otyłości poddano 450 pacjentów. W zakresie oceny skuteczności terapii farmakologicznej analizie poddano prawie 400 chorych (w tym 84 z leczeniem ukierunkowanym na fenotyp otyłości i 312 pacjentów leczonych bez uprzedniego fenotypowania).

e obejmowały analizę homeostatycznych i hedonistycznych zachowań żywieniowych oraz pomiary metaboliczne. Homeostatyczne zachowania żywieniowe podzielono na trzy kluczowe etapy: głód, nasycenie i sytość. Badania te przeprowadzono z wykorzystaniem następujących metod: Głód i sytość: oc

Chcesz przeczytać więcej?

Pozostałą część artykułu przeczytasz po zalogowaniu się.


O autorze

prof. dr hab. n. med.
Nadia Sawicka-Gutaj

Lekarz, naukowiec i nauczyciel akademicki. W 2010 r. ukończyła Wydział lekarski I Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu, uhonorowana Medalem JM Rektora za osiągnięcia w nauce i pracy społecznej, w 2016 r. uzyskała stopień doktora nauk medycznych, w 2019 r. doktora habilitowanego, od 2022 r. zatrudniona jest na stanowisku profesora Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu, w maju 2024 decyzją Prezydenta RP uzyskała tytuł profesora medycyny. Jako koordynator przedmiotów klinicznych realizuje szereg zadań dydaktycznych, a od 2022 r. pełni funkcję wice- -dyrektora Centrum Nauczania w Języku Angielskim Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu. Od czasu studiów głównym obszarem aktywności naukowej i klinicznej są choroby tarczycy oraz zaburzenia metaboliczne. W 2018 r uzyskała tytuł specjalisty z chorób wewnętrznych, w 2020 roku z endokrynologii, w 2024 r. z medycyny sportowej. W 2022 r. uzyskała certyfikat z andrologii klinicznej. Oprócz pracy w Oddziale Endokrynologii, Przemiany Materii i Chorób Wewnętrznych Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego w Poznaniu, realizuje się zawodowo w opiece ambulatoryjnej oraz jako lekarz kadry kobiet Polskiego Związku Kajakowego. Autorka około 90. artykułów o zasięgu międzynarodowym i wielu doniesień konferencyjnych. Nagrodzona m. in. przez Ministra Zdrowia, Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Naukową Fundację Polpharmy, Radę Miasta Krakowa, Radę Miasta Poznania, Rektora UM w Poznaniu. W latach 2016-2021 członek Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Endokrynologicznego oraz Przewodnicząca Sekcji Młodych Endokrynologów. Aktualne zainteresowania naukowe dotyczą wpływu wysiłku fizycznego na układ hormonalny i poszukiwań „recepty na ruch”, jako niezwykle istotnego elementu prewencji i terapii schorzeń przewlekłych.