Facebook Instagram Linkedin

Farmakoterapia otyłości – aktualne standardy i kierunki rozwoju przyszłych terapii

Farmakoterapia

14-07-2025

2/2025

Według definicji Światowej Organizacji Zdrowia otyłość to stan charakteryzujący się nieprawidłowym lub nadmiernym nagromadzeniem tkanki tłuszczowej w organizmie, który niesie ze sobą ryzyko negatywnego wpływu na zdrowie [1]. Otyłość to jedno z najpoważniejszych wyzwań zdrowia publicznego na świecie, będące obecnie jedną z najczęstszych chorób niezakaźnych, dotykających bez wyjątku wszystkie kraje. Według raportu The World Obesity Atlas 2024 [2], opublikowanego przez Światową Federację Otyłości (World Obesity Federation), do 2035 r. aż 1,53 miliarda ludzi na świecie będzie cierpieć na chorobę otyłościową, co oznacza, że będzie nią dotknięta ponad połowa dorosłej populacji globalnej.


Należy podkreślić, że otyłość jest nie tylko powszechnym problemem zdrowotnym, lecz także uznawaną przez wiele prestiżowych organizacji medycznych chorobą. Już w 1998 r. Narodowy Instytut Zdrowia (National Institutes of Health) w USA sklasyfikował otyłość jako chorobę przewlekłą, a w 2013 r. Amerykańskie Stowarzyszenie Medyczne (American Medical Association) oficjalnie potwierdziło, że otyłość jest stanem chorobowym wymagającym leczenia i działań zapobiegawczych [3]. Ma to kluczowe znaczenie, ponieważ zmienia podejście do otyłości z postrzegania jej jako jedynie skutku niewłaściwych wyborów życiowych na złożoną, wieloczynnikową chorobę metaboliczną i neurobehawioralną, wymagającą kompleksowej terapii.

nie tylko redukcję masy ciała, ale przede wszystkim zapobieganie rozwojowi powikłań, trzeba bowiem zauważyć, że nadmierna masa ciała jest przyczyną około 200 różnych schorzeń, w tym takich jak osteoartroza, obturacyjny bezdech senny, nadciśnienie tętnicze, cukrzyca typu 2, choroby sercowo-naczyniowe, niektóre nowotwory oraz zaburzenia płodności [4]. Powikł

Chcesz przeczytać więcej?

Pozostałą część artykułu przeczytasz po zalogowaniu się.


O autorze

dr hab. n. med.
Magdalena Walicka

Absolwentka Warszawskiej Akademii Medycznej (obecnie Warszawski Uniwersytet Medyczny), jest specjalistą w zakresie chorób wewnętrznych, endokrynologii i diabetologii. Zawodowo związana z Kliniką Chorób Wewnętrznych, Endokrynologii i Diabetologii Państwowego Instytutu Medycznego MSWiA w Warszawie, gdzie pełni funkcję zastępcy kierownika Kliniki. Jest również adiunktem w Zespole Epigenetyki Człowieka Instytutu Medycyny Doświadczalnej i Klinicznej im. M. Mossakowskiego PAN. Prowadzi działalność kliniczną i naukową, łącząc wieloletnie doświadczenie lekarskie z nowoczesnym podejściem do terapii pacjentów z zaburzeniami metabolicznymi. Jej zainteresowania naukowe obejmują m.in. cukrzycę typu 2, zaburzenia metaboliczne związane z otyłością, problematykę palenia tytoniu u pacjentów z cukrzycą oraz niedobory witaminy D.

Autorka i współautorka ponad 70 prac naukowych opublikowanych w recenzowanych czasopismach krajowych i zagranicznych. Współautorka licznych rozdziałów w podręcznikach, a także członkini zespołów opracowujących wytyczne kliniczne. Aktywnie zaangażowana w działalność dydaktyczną – prowadzi zajęcia dla studentów kierunków lekarskich oraz szkolenia podyplomowe dla lekarzy.